Treści kształcenia
UTYLITARYZM
-
J. Dewey, G. Kerschensteiner.
-
Czynnikiem w zakresie korelacji określonych przedmiotów szkolnych jest indywidualna i społeczna aktywność ucznia.
-
Konieczność korelowania przedmiotów szkolnych.
-
Przy doborze treści kształcenia koncentracja na zajęciach typu ekspresyjnego i konstrukcyjnego, wyznaczając miejsce: gotowaniu, szyciu, robotom ręcznym itp. Czynności te - zgodnie z idealnym programem, w którym nie ma żadnej kolejności i następstw przedmiotów.
-
Postęp to – wyzwalanie u ucznia nowych nastawień i zachowań.
-
Podstawowym kryterium dobory treści kształcenia jest rekonstrukcja społecznych doświadczeń.
-
Różnorakie zajęcia praktyczne – mają spełniać rolę czynnika aktywizującego myślenia i działanie uczniów.
-
Zapewnienie uczniom maksymalnej swobody (m. in. w zakresie doboru przedmiotów nauczania – fakultatywne i obowiązkowe).
-
Dostosowanie pracy dydaktyczno - wychowawczej do subiektywnych potrzeb uczniów.
-
Nadanie nauczaniu jak najbardziej „naturalny charakter”.
-
Uczynienie szkoły miejscem życia społecznego, a program wykładnikiem zainteresowań dzieci i młodzieży.
TEORI PROBLEMOWO – KOMPLEKSOWA
-
Przedstawiciel - Suchodolski.
-
O treści kształcenia musi decydować jego funkcja.
-
Szkoła ogólnokształcąca powinna ułatwiać dzieciom i młodzieży poznawanie rzeczywistości.
-
Treści powinny dotyczyć problemów współczesnego świata (z zakresu techniki, socjologii, ekonomii, sztuki, kultury estetycznej itd.).
-
Układ treści w programach dla szkół podstawowych powinien być jednolity. Na poziomach ponadpodstawowych stopniowo zróżnicowany.
-
Wprowadzenie problemowo – kompleksowego układu materiału nauczania; można by uczyć przedmiotów nie oddzielnie, lecz kompleksowo, czyniąc przedmiotem działalności poznawczej uczniów problemy, których rozwiązanie wymaga posługiwania się wiedzą z różnych przedmiotów.
-
Kompleksowo – problemowy dobór i układ materiału nauczania jest warunkiem racjonalnej przebudowy zarówno programów i podręczników szkolnych, jak i dotychczasowych metod nauczania.