Natychmiastowa reakcja na incydenty

Dosadność – na ile wyraźnie nauczyciel określa, co jest niewłaściwe:

Mało wyraźnie: „Dość tego!”

Wyraźnie: „Nie będę tego tolerować”

Stanowczość – na ile stanowczo nauczyciel komunikuje żądanie:

Mało stanowczo: „Proszę, nie rób tego”

Stanowczo: „Nie będę tego tolerować”

Twardość – w jakim stopniu nauczyciel objawia gniew:

Miękko: „ Nie rób tego więcej”

Twardo: „ Rozgniewałeś mnie swoim zachowaniem. Zostaniesz ukarany”

Nagradzanie

Zasada wzmocnienia – zależy od tego, czy nauczyciel potrafi określić, jakie zachowanie jest pożądane i jakie wzmocnienia będą stosowane w danej sytuacji oraz czy potrafi umiejętnie wykorzystać owe wzmocnienia dla utrwalenia pożądanego postępowania.

Pochwała – najłatwiejsza do zastosowania ze wszystkich wzmocnień. Lepiej żeby pochwała nie była zbyt ogólna i nieszczera.

Nagrody i przywileje – można nimi wzmacniać pożądane zachowanie.

Karanie

Kary mają zniechęcić do naruszania reguł i procedur. Wśród skromnego zestawu społecznie akceptowanych kar, którymi może posłużyć się nauczyciel znajdują się:

• odbieranie punktów decydujących o stopniu

• zostawianie uczniów w klasie podczas przerwy lub po lekcjach

• odebranie przywilejów

• usunięcie z lekcji i skierowanie do dyrektora

DYSCYPLINA WYMUSZONA

Chodzi tu o to, aby nauczyciel umiał uzyskać kontrolę nad klasą, wymuszając odpowiednie zachowanie i reagując asertywnie na postępowanie niewłaściwe. Styl asertywny wymaga, aby nauczyciel bardzo wyraźnie uświadomił uczniom, czego oczekuje, aby na niewłaściwe zachowanie uczniów umiał odpowiedzieć pewnie i stanowczo.