Filozofia programu szkolnego

Zasady doboru materiału:

Podstawą tworzenia wariantów jest interpretacja terminów: dorobek i reprezentacja.

Perenialiści – uważali, że reprezentacja polega na ujęciu w materiale nauczania tego, co trwałe w dorobku ludzkości (praw nauki, wielkich dzieł literackich, wydarzeń).

Esencjaliści – zawierali w materiale nauczania to, co stanowi podstawę wiedzy, a więc tradycyjne jej gałęzi, a w nich to, z czego wiedza jest zbudowana (fakty, pojęcia, prawa).

Strukturaliści – uważali, że materiał powinien oddawać strukturę wiedzy jako całości i w obrębie poszczególnych dziedzin.

Służy przygotowaniu uczniów do wykonywania z powodzeniem określonych zadań społecznych (role, funkcje, obszary aktywności człowieka).

Zwraca uwagę na rozwój ucznia; materiał powinien służyć rozwojowi zdolności ucznia stanowiących o jego ogólnych możliwościach twórczych i przystosowawczych.

Kryterium interesu

Program jest narzędziem, którym posługuje się „właściciel” szkoły:
- państwo
- gmina wyznaniowa
- społeczność lokalna
- fabryka

Materiał nauczania odzwierciedla interesy grup i instytucji, wspólne i rozbieżne.

Kryterium merytoryczne

Mówi o tym, co powinno się znaleźć w programie nauczania, żeby był on zgodny z wiedzą nagromadzoną przez naukę w jej poszczególnych gałęziach.

Kryterium to reguluje postępowanie konstruktorów programu na etapie konkretyzacji materiału nauczania, a ciężar odpowiedzialności przejmują specjaliści z dziedzin, z których pochodzi materiał nauczania.

Kryterium skuteczności dydaktycznej

Zobowiązuje do tego, żeby układ materiału nauczania sprzyjał skutecznemu uczeniu się.

Dobrze uporządkowany materiał pozwala uczniom na szybkie opanowanie poszczególnych fragmentów wiedz, dostarcza okazji do ich utrwalenia, sprzyja integrowaniu ich w obszerniejsze całości i ułatwia wykorzystanie podczas rozwiązywanie teoretycznych i praktycznych problemów.

Niezbędne składniki programu wymienione w rozporządzeniu MEN:

• szczegółowe cele kształcenia

• materiał nauczania związany z celami kształcenia

• procedury osiągania celów

• opis złożonych osiągnięć ucznia i propozycje metod ich pomiaru.