Styl – sposób działania.

STRATEGIE NAUCZYCIELI

Strategie przetrwania – Woodsa:

• socjalizacja

• dominacja

• negocjacje

• fraternizacja

• nieobecność i wycofywanie się

• rytuał i rutyna

• terapia zajęciowa

• moralizowanie

Socjalizacja – zabieg zmierzający do tego, żeby uczniowie zaakceptowali wzorce lansowane przez szkołę. Socjalizacji służą tzw. techniki uśmiercania, polegające na tym, by nie zwracać uwagi na te aspekty osobowości młodego człowieka, które są zgodne z rolą dobrego ucznia.

Dominacja – nauczyciele zwykle są więksi, silniejsi i mądrzejsi niż uczniowie, dlatego mogą robić z tego użytek. Jedną z technik tej strategii może być tzw. Wyeksponowanie ucznia ze złośliwym komentarzem tak, by specjalnie doprowadzić go do zmieszania („Proszę, zobaczcie tak wygląda ktoś, kto..”). Czyni to dla podkreślenia swej władzy, czy przekonania, że zawstydzenie oddziała wychowująco, zwiększy motywację do pracy.

Negocjacje – u podstaw tej strategii leży idea wymiany; używa się tu apeli i próśb, ale tez obietnic, pochlebstw, przekupstw i gróźb. Często negocjacje oznaczają umówienie się z grupą uczniów, co do pewnych norm postępowania i potem uczniowie czują się w pewnym stopniu zobligowani przez te wcześniejsze ustalenia. Często negocjacje maja charakter przetargu – nauczyciele na własną rękę osłabiają regułę, starając się uzyskać to, co w danej sytuacji jest możliwe.

Fraternizacja – zaprzyjaźnienie się z dziećmi, udając czy samemu wierząc, że jest się bardziej jednym z nich, niż jednym z nauczycieli. Młody nauczyciel usiłuje fraternizować się przez wygląd, sposób ubierania, zachowanie, mowę i zainteresowania, pewien sposób dowcipkowania. Można tez zaliczyć częste odwoływanie się do wspólnych doświadczeń, nawiązanie do tego, co wszyscy zwykli oglądać w telewizji, do ostatnich wydarzeń sportowych, pewien sposób rozmawiania z uczniami („na luzie”), pobłażania w sytuacjach, które inni traktują surowo, a także popieranie zwycięzców oraz flirtowanie między nauczycielem a dziewczętami ze szkół średnich.