PRESTIŻ SZKOŁY

Usytuowanie szkoły w systemie oświatowo – zawodowym kraju w poważnym stopniu wpływa na uczniowskie interpretacje szkolnych zdarzeń. Usytuowanie to jest główną przesłanką prestiżu szkoły. Szkoła cieszy się wysokim prestiżem, jeśli jej ukończenie otwiera przed absolwentem cenione perspektywy zawodowe i możliwości społecznego awansu.

Cechy wewnętrzne szkoły:

• ostrość kryteriów rekrutacyjnych

• trudność egzaminów końcowych

• zróżnicowanie statusów uczniowskich

Zadania i wymagania stawiane przez szkołę prestiżową przedstawiają się uczniowi jako bardziej sensowne niż zadania stawiane przez szkołę nieważną. Prestiżowe szkoły dysponują atutami. Jednym z nich jest podziw, jakim darzy ucznia ważnej szkoły jego społeczność lokalna. Wszyscy ci ludzie okazują młodemu człowiekowi szacunek wprost proporcjonalny do trudności dostania się i utrzymania w szkole. Innym atutem jest pozycja wśród rówieśników. Szkoła o wysokim prestiżu przekreśla czy zmniejsza znaczenie pozaszkolnych oznak statusu ucznia tj. pochodzenie społeczne, zamożność rodziców, uroda itp.

EKOLOGIA SZKOŁY I KLASY

Cechy fizyczne:

Wielkość szkoły – ma stosunkowo małe znaczenie dla uczniów najmłodszych (większość ich życiowej aktywności przebiega w klasie). Na wyższych szczeblach edukacji wpływ ten jest wyraźniejszy. Obejmuje on nie tylko osiągnięcia szkolne uczniów, ale zachowania społeczne. W małych szkołach (mniej niż 500 uczniów) spotyka się więcej życzliwości we wzajemnych stosunkach, mniej agresji, wagarów, aktów wandalizmu. Im większa szkoła, tym większe poczucie anonimowości u każdego ucznia, a im większe poczucie anonimowości, tym większa skłonność do spostrzegania szkoły jako wrogiej i obcej.

Wielkość klasy – uważa się, że im liczniejsza klasa, tym gorsze postępy uczniów. Osiągnięcia uczniów zależą od czasu lekcji wykorzystywanego w celach merytorycznych oraz od tego, jak często nauczyciel dogląda pracy jednostek, koryguje ją i dostarcza informacji zwrotnych. Im liczniejsza klasa, tym więcej problemów na tle niewłaściwego zachowania. Zmusza to nauczyciela by poświęcał więcej czasu na przypominanie reguł porządkowych, uciszanie, ganienie. Im liczniejsza klasa, tym rzadsze są kontakty nauczyciela z pojedynczymi uczniami. W małych grupach istnieje współpraca ze sobą, uczniowie są bardziej skoncentrowani na pracy. W dużych grupach – więcej przyjaźni, bardziej bogate życie społeczne.

Ekologia klasy – na centralnym miejscu w klasie stoi stolik nauczyciela, za nim tablica, dalej przestrzeń uczniów. Kilka rzędów stolików, pod ścianami jakieś szafy, zwykle zamknięte albo puste. Podział przestrzeni na część nauczyciela i uczniów podkreśla dystans między tymi dwoma światami.