Metody waloryzacyjne:

Znamionuje wielkie bogactwo odmian, zależnie bowiem od rodzaju wartości zmienia się sposób ich eksponowania i wpływania na takie składniki osobowości, jak uczucia, a szczególnie uczucia wyższe, przekonania światopoglądowe, postawy, system wartości i charakter.

Metody impresyjne – sprowadzają się do organizowania uczestnictwa dzieci i młodzieży czy dorosłych w odpowiednio eksponowanych wartościach: społecznych, moralnych, estetycznych, naukowych. Metoda polega na wywołaniu takich czynności uczniów, jak:
- zdobywanie informacji o dziele eksponowanym i jego twórcy
- pełne skupienia uczestnictwo w toku ekspozycji dzieła
- stosowna forma aktywności własnej uczestników, wyrażająca główną ideę dzieła
- konfrontacja tej idei z zasadami postępowania uczestników i ewentualne wyprowadzenie wniosków praktycznych co do ich własnych postaw i własnego postępowania.

Metody ekspresyjne – polegają na stwarzaniu sytuacji, w których uczestnicy sami wytwarzają lub odtwarzają dane wartości, wyrażając niejako siebie, a zarazem je przeżywając, np. czynny udział uczniów w przedstawieniu szkolnym w roli aktorów, scenografów, reżyserów itp. W tych i innych formach eksponowania wartości łatwiej niż w innych warunkach następuje utożsamianie si e uczestników z wartościami zasługującymi na wybór lub odrzucenie wartości na to nie zasługujących.

Metody praktyczne:

Decydują o wpływie człowieka na rzeczywistość. Wpływ ten wywiera człowiek przede wszystkim przez swoją pracę jako działalność skierowaną na rzeczy i ludzi z zamiarem dokonania w nich przewidywanych zmian. Zmieniając rzeczywistość w sposób rozumny, a więc wykorzystując posiadaną przez siebie wiedzę i kierując się wartościowymi celami, człowiek jednocześnie zmienia się sam, kształtuje swoją świadomość, przekonania i postawy, swój stosunek do pracy itp.

Metody ćwiczebne – mają na celu usprawnienie uczniów do udziału w realnych zadaniach twórczych. Podstawę metody stanowi ćwiczenie, które jest wielokrotnym wykonywaniem jakiejś czynności dla nabycia wprawy i uzyskania coraz wyższej sprawności w działaniach umysłowych i praktycznych.

Metody realizacji zadań wytwórczych – mogą one polegać na kierowaniu zajęciami, w czasie których uczniowie wykonują prace użytkowe z drewna, szkła, metalu czy mas plastycznych itp. Prace przebiegają według pewnego toku. Podstawowe ogniwa toku to:
- uświadomienie sobie przez uczniów – często przy pomocy nauczyciela – celu, warunków i środków oraz efektu końcowego realizacji danego zadania.
- opracowanie modeli (rysunków) prac, które mają być wykonane oraz harmonogram czynności.
- przygotowanie materiałów i narzędzi – na podstawie odpowiednich informacji o nich.
- wykonywanie prac
- samokontrola i kontrola wykonywanych prac, ich indywidualna i ewentualnie zbiorowa ocena.

Metody oparte na działalności praktycznej uczniów – ułatwiają uczniom bezpośrednie poznanie rzeczywistości. Ważne jest tu też słowo. Chodzi tu o kształcenie umiejętności. Dotyczą nie tylko sfery motoryczno - ruchowej, ale tez intelektu:
- zajęcia praktyczne
- metoda laboratoryjna

Gry dydaktyczne